Charlotte de Witte: “Seksisme in de muziekindustrie is de laatste jaren een pak verminderd”
"Ik ben Charlotte de Witte, ik draai techno en ik speel vandaag op Dour." Charlotte de Witte is kort maar bondig wanneer we haar vragen zichzelf even voor te stellen. En gelijk heeft ze, want meer introductie heeft de 26-jarige Belgische dj eigenlijk niet nodig. Ze begon haar carrière meer dan zeven jaar geleden onder de naam Raving George en werkte zich op tot een van de meest gerespecteerde vrouwelijke dj’s van ons land. Raad eens wie dan ook onlangs ons vorstenpaar mocht begroeten op Tomorrowland? Juist ja, Charlotte de Witte! Wij ontmoetten haar in de backstage persruimte op Dour Festival, net voor haar set in de Red Bull Elektropedia Balzaal.
Foto's door Nicolas Grootjans (NFrame), tekst door Melissa Awouters
Het lijkt erop dat je vandaag heel wat interviews hebt!
Te gek hè! Ik heb alle interviews ingepland voor ik moet draaien, zodat ik niet nog niet te veel aan mijn set zelf hoef te denken. Anders begin ik veel te hard te stressen en zit ik voortdurend op mijn uurwerk te kijken.
Heb je nog veel last van stress dan?
Velen denken dat je het wel gewoon wordt om voor zo'n groot publiek te staan, maar ik ben nooit helemaal stressvrij hoor! Gelukkig verdwijnen die zenuwen wel redelijk snel. Meestal merk ik er na één overgang al niks meer van.
Ik neem heel wat hooi op mijn vork, maar dit is echt alles wat ik altijd al wou!
Je bent in ieder geval al een hele tijd bezig. Heb je het gevoel dat je carrière momenteel een verandering ondergaat?
Sinds begin dit jaar is mijn carrière echt geëxplodeerd en ik heb geen idee waaraan dat precies ligt. Ik weet niet precies op welk moment alles voor mij ineens in een stroomversnelling ging. Ik denk dat de oorzaak vooral te vinden is in de combinatie van mijn naamsverandering, bepaalde producties, meer gigs, mijn eigen feest in de Fuse, mijn show bij Studio Brussel … Al die dingen samen hebben ervoor gezorgd dat het plots heel snel ging. Afgelopen periode zat ik bijna voortdurend in het buitenland en mijn eerstvolgende vrije weekend valt pas in mei 2018. Ik besef dat ik heel veel hooi op mijn vork neem, maar het is absoluut de maks! Dit is echt alles wat ik altijd al wou!
Je noemt jezelf op Instagram wellicht niet voor niks een intergallactic traveller. Waar reis je dan zoal naartoe?
Draaien brengt me letterlijk overal ter wereld. Terwijl ik een paar weken geleden nog in Kosovo zat, zit ik volgende week alweer in Cyprus. Ik passeer deze zomer onder andere langs Australië, Nieuw-Zeeland, Colombia, Ecuador en Guatemala. Dat zijn landen die ik nog nooit eerder bezocht heb en ik ben ontzettend benieuwd om die nieuwe omgevingen te verkennen. Ik ben bijna altijd alleen op reis en wanneer ik last heb van een jetlag, heb ik wel eens de neiging om in mijn bed te blijven liggen en te netflixen op mijn hotelkamer. Maar nu wil ik dus echt mijn lui gat opheffen en zal ik mezelf verplichten om op avontuur te gaan. Het zou zonde zijn om dit niet te doen! Ik wil een kangoeroe zien én vastpakken. En een koala! (lacht) I love animals.
Een tweetal jaar geleden sprak je op shesaid.so over seksisme in de muziekindustrie. Denk je dat dat nu nog altijd zo sterk aanwezig is in de muziekindustrie?
Ik denk dat het seksisme ondertussen een heel pak is verminderd. Vrouwen krijgen vaker de kans zichzelf te bewijzen en lijken ook langzaamaan makkelijker te worden opgenomen in de scene. De kansen zijn weliswaar nog niet gelijk verdeeld, but we’re moving in the right direction. Hoewel ik dus denk dat het thema nu minder relevant is geworden, vind ik het wel nog altijd belangrijk dat we erover kunnen praten.
Mogen we je dan een feministe noemen, of ben je vies van dat woord?
Ik ben niet vies van dat woord, maar ik ben er ook niet bewust mee bezig. Ik support vrouwen in de scene, maar niet in die mate dat ik daar uitdrukkelijk een voorstander van wil zijn. Ik besef dat dit best dubbel is, aangezien ik er zeven jaar geleden voor koos om mijn geslacht te verbergen via mijn toenmalige dj-naam Raving George. Ik begrijp dat mensen daardoor aannemen dat ik een bedreven feministe ben, maar dat is daarom niet noodzakelijk zo. Ik leef met de gedachte dat we onze naasten met respect en oprechtheid moeten behandelen, zonder daarmee het vrouw-zijn te pushen. Ik ben gewoon een supporter van all human beings, want iedereen heeft wel eens een duwtje in de rug nodig.
Mocht ik nu beginnen draaien, zou ik dat niet meer doen onder de naam Raving George. We zijn ondertussen zeven jaar later: ik ben er nu 26, volwassener en zekerder van mezelf.
Je hebt lang onder die vorige naam gedraaid, maar nu sta je hier gewoon onder je eigen naam, Charlotte de Witte. Mocht je nu met je carrière starten, denk je dan dat je opnieuw de keuze zou maken om te beginnen onder een genderneutraal alias?
Dat denk ik niet. Aan het begin van mijn muziekcarrière was ik nog maar zeventien. Niet alleen het feit dat ik een vrouw was speelde toen mee, maar ook dat ik nog heel jong was. Het was dat totaalbeeld wat me onzeker maakte: een zeventienjarig meisje dat muziek wou maken. We zijn ondertussen zeven jaar later: ik ben er nu bijna 26, volwassener en zekerder van mezelf.
Zijn er dingen die je wel anders zou doen?
Iemand vroeg me onlangs net hetzelfde tijdens een diepzinnig gesprek over het leven. Het antwoord daarop is nee. Ik heb totaal geen spijt van alle beslissingen die ik al gemaakt heb. Dat klinkt misschien wel cheesy, maar ik geloof dat alles zo moest gebeuren om te leiden naar hoe het nu is.
Denk je dat dit nu dat punt is waartoe alles moest leiden, of is er nog iets groters voor je weggelegd?
Voor mij is dit hopelijk nog maar het begin van nog veel meer. Ik hoop nog verder te gaan in wat ik nu doe en wil hier het maximum uithalen. Het zou zonde zijn om op een bepaald niveau te stoppen, terwijl er nog zoveel meer in het verschiet kan liggen.
Ik ben gedoemd om te blijven zoeken naar iets wat al dan niet bestaat, maar het positieve is dat ik daardoor hard blijf verderwerken.
Maar wat is dat maximum dan concreet, volgens jou?
Dat weet ik niet precies, een echte grens bestaat niet denk ik. Ik ben gedoemd om te blijven zoeken naar iets wat al dan niet bestaat, maar het positieve is dat ik daardoor hard blijf verderwerken.
We hebben in het begin gevraagd jezelf voor te stellen, maar deze keer willen we een ander antwoord. Wie ben jij?
Goh, dat vind ik eigenlijk een heel moeilijke vraag. Ik ben iemand die heel blij is met wat ze doet. Zeven jaar geleden had ik dit helemaal niet verwacht, maar ik kan ergens heel hard kan voor vechten en geef niet op. Als persoon probeer ik zo correct mogelijk te handelen en probeer ik alles te bereiken op een juiste manier. Op de lange termijn wil ik kunnen terugkijken op mijn leven en kunnen zeggen dat ik trots ben op wat ik gedaan heb en op de mensen die ik ontmoet heb.
All new articles
