Darrell Cole is terug van nooit weggeweest

Darrell Cole werd geboren in Londen, keerde terug naar zijn roots in Sierra Leone maar bracht het grootste deel van zijn tienerjaren door op Linkeroever, al woont hij tegenwoordig in Barcelona. Een echte globetrotter dus, al ziet hij Antwerpen nog steeds als thuis. De nieuwe clip voor de catchy song ‘Take Me Away’ kwam vorige week uit en werd niet zomaar opgenomen in de wijken van Antwerpen. Hij verscheen meermaals in de media maar de doorbraak waar hij op hoopte kwam er nog niet helemaal. Even twijfelde hij aan zijn muzikale talenten maar Darrell is gelukkig helemaal terug van amper weggeweest! Wij spraken hem na zijn optreden op Laundry Day, toen hij nog net niet meer mocht vertellen over zijn platencontract met Sony Music Belgium.

Foto's door Eleni Valor Lopez, tekst door Melissa Awouters

Je bent opgegroeid in Antwerpen. Hoe voelt dat om terug voor je eigen publiek te staan?

De laatste keer in Antwerpen was met Jeremih in de IKON. Dat was een heel goede avond maar hier heb ik nog meer dat thuisgevoel. Ik ben letterlijk van hier, Linkeroever hé!

Je bent dan ook heel goed bevriend met andere artiesten uit Antwerpen, waaronder Young B. Zijn jullie samen opgegroeid?

We komen uit exact dezelfde buurt, we hebben dezelfde vrienden en dezelfde gewoontes. Toen ik als achttienjarige de single ‘Home’ uitbracht met Abigail Johnson, nam ik Young altijd mee naar shows en op tour. Ever since zijn wij onafscheidelijk. Zoveel jaar later werken we nog altijd samen en delen we nog steeds dezelfde visie.

Ondertussen ben je verhuisd naar Barcelona. Waarom heb je die keuze gemaakt?

Omdat ik ergens wou zijn waar ik kan relaxen en rustig aan mijn muziek kan werken.

Kon je dat hier niet?

Hier ken ik te veel mensen, in Barcelona kende ik niemand. Pas nu ik het laatste jaar ook daar ben gestart met optreden, ken ik wat mensen. Ik heb in anderhalf jaar mijn hele project opgenomen, terwijl ik hier te veel afleiding zou gehad hebben.

Ik moest ergens zijn waar niemand in mijn hoofd kan kruipen.

Dus je bent niet weggevlucht, door de haat of aandacht of iets in die aard?

Nee, ik heb hier altijd veel liefde gekregen in Antwerpen en de rest van België. Ik heb veel kansen gekregen van Lunaman, Sandrine, Bart Peeters… dus dat zeker niet! Maar ik moest ergens zijn waar niemand in mijn hoofd kan kruipen. Ik wou mijn eigen zin doen zonder dat iemand probeert te beïnvloeden wat ik doe.

Heb je soms dan ook een beetje heimwee?

Nu wel! Nu ik terug kom om te werken, besef ik dat ik het toch een beetje mis hier.

Dus in Barcelona heb je je vooral bezig gehouden met muziek maken?

Ja, klopt. Ik organiseer ook events, waar ik ook meteen de kans mee creëer om zelf op te treden. We hebben toch al heel wat grote namen gelokt, zoals Ty Dolla $ign, Just Blaze, Fat Joe, Walshy Fire van Major Lazor… Ik heb op die manier mijn eigen platform in Spanje kunnen doen groeien. Ik heb er al minstens 10 shows gedaan dus ik moet zeggen dat het wel goed gaat!

Ik heb gelezen dat je met hiphop bent begonnen door je moeder. Van wie was zij eigenlijk fan?

Zij was erg into urban music: R. Kelly, Michael Jackson, MC Hammer, Keith Sweat , Montell Jordan, SWV (Sisters With Voices)… Dankzij mijn opvoeding heb ik uiteindelijk alles beluisterd, van R&B tot slow en electro.

Zijn dat dan ook meteen de artiesten waar jij naar opkijkt of?

Vroeger wel, omdat ik niks anders hoorde! Zoals ‘Brandy – I Wanna Be Down’, dat werd op elk feestje van mijn moeder gedraaid. Ik luister nu niet meer naar Brandy maar als dat speelt kan ik toch de lyrics meezingen. Als een soort van imprint. (lacht)

​In je eigen liedjes ben je vaak rechtuit, heel straight to the point, zoals in 'Growing Pains' en 'Take Me Away'. Hoort hiphop dat volgens jou altijd te zijn?

Nee hoor, ik heb ook liedjes waar ik me gewoon op amuseer en mijn dreads door elkaar schud. Maar ik heb ook liedjes waarin ik oprecht de waarheid wil vertellen. Ik geef het publiek wat het wil!

Dus je setlist wordt bepaald door het publiek?

Ik speel een paar liedjes en kijk welk type publiek ik voor me heb. Zijn ze meer in de trapvibe, dan geef ik ze maar een of twee serieuzere. Op festivals, zoals Laundry Day, weet je dat de mensen meestal komen om te feesten. Als ik mijn eigen show moest geven zou ik wel liedjes brengen zoals Imperfect Humans.

Ik had nog steeds het gevoel dat het niet lukte en daarom heb ik ooit al mijn muziek van het internet verwijderd.

Je eerste album bracht je in 2014 uit in eigen beheer. Waarom was dat toen zo belangrijk voor jou?

Omdat niemand dat echt had gedaan in onze lokale hip hop scene. We geraakten toch in de top vijf van MTV en op de derde plaats in de verkooplijsten van FNAC. In Antwerpen verkochten we net iets meer dan Stromae! We hebben niet voor niets het album gereleaset in de Grand Bazar op de Groenplaats. Daar was toen nog nooit een hiphopevent geweest. Ik wou op die manier een soort van geschiedenis schrijven: mijn eerste hiphopalbum onafhankelijk en op die locatie uitbrengen. Achteraf besef ik dat dat niet zoveel betekend heeft want het heeft me niet echt geholpen. Ik had nog steeds het gevoel dat het niet lukte en daarom heb ik toen al mijn muziek van het internet verwijderd.

Vind je het niet gek dat er in 2014 en nu nog steeds geschiedenis moet worden geschreven?

Ja dat komt nu pas echt op gang, maar dat ligt zeker niet bij de mensen zelf. Naar mijn mening heeft het Belgische publiek het meeste kennis van muziek in heel Europa, naast Nederland en Frankrijk. In België zitten echt veel kenners, maar de mensen die beslissen bij labels bepalen veel. De vorige generatie begreep hiphop niet volledig. Als ik nu de kantoren binnenstap zie ik alleen maar jonge gezichten: een nieuwe generatie die voor verandering gaat zorgen.

Ben je van plan onafhankelijk te blijven werken?

Momenteel zijn we in gesprek met verschillende mensen. We gaan nog zien hoe we dat gaan doen, maar zeker niet onafhankelijk. Als bepaalde labels interesse tonen, waarom zou je dan onafhankelijk blijven? Binnen een week of twee mogen jullie het grote nieuws verwachten. (Ondertussen is the news out: Sony Music Belgium it is!)

Waarom niet? Sommige mensen worden liever niet door een label in een hokje geplaatst.

Ja, maar het hangt ervan af met welk label je samenwerkt. Ik vind dat je de opties open moet houden en met iedereen moet praten voordat je een beslissing neemt. Labels zijn nu eenmaal sterk in promotie en ze brengen je op plekken die ik onafhankelijk niet kan bereiken. Ik heb het al eerder meegemaakt; ik investeerde 10 000 euro en daar heb ik niet alles van teruggezien. Dat is het leven van een onafhankelijke, terwijl labels gespecialiseerde teams hebben.

Kanye is the Michael Jackson of hiphop. Er zijn weinig artiesten die zo divers zijn als hem of Drake. Ik begrijp dat heel goed. Waarom moet ik me alleen tot hiphop beperken omdat ik een rapper ben? Dat is belachelijk, I wanna try it all out!"

 

In een ander interview zei je ‘dat het je missie zou zijn om hiphop te vertegenwoordigen in alle facetten van muziek'. Ik begreep dat eigenlijk niet zo goed, wat bedoel je daarmee?

Kijk naar Kanye West! Hij kan met een ‘Stronger’ komen maar evengoed met een ‘Fame’ en dan whatever. Elke keer heeft hij weer een andere vibe, like he has no real genre. Kanye is the Michael Jackson of hiphop. Er zijn weinig artiesten die zo divers zijn als hem of Drake. Ik begrijp dat heel goed. Waarom moet ik me alleen tot hiphop beperken omdat ik een rapper ben? Dat is belachelijk, I wanna try it all out! 

Hiphop is ook zo breed.

Hiphop is ondertussen ook pop aan het worden! De eerste popsterren werden vroeger ook niet ingedeeld onder popmuziek, het waren allemaal pioniers. 

Wie luistert er tegenwoordig niet naar hiphop, zeker naar Amerikaanse artiesten. Hopelijk wordt dat ook met onze Belgische scene zo.

Ja. Ik geloof er alvast sterk in! Kijk naar onze noorderburen, een paar jaar geleden zat het in Nederland ook nog maar in de beginfase. Je moet eerst een Ali B of Hef hebben voordat je een Sevn Alias kan krijgen. Iemand moet eerst de fundering leggen, voordat er verder gebouwd kan worden. 

Als we op vakantie gaan naar Barcelona, wat moeten we dan zeker bezoeken?

Sowieso daar waar wij events organiseren, Shôko en The Sutton Club In Barcelona. Aire Barcelona is een beachclub waar ook outdoor festivals worden georganiseerd voor 5000 bezoekers, met een huge ass pool! Een van de beste clubs waar ik tot nu toe heb kunnen optreden.

Is dat een van je beste herinneringen?

Nee, ik moet zeggen dat dat Laundry Day en Crammerock waren. Voor het eerst heb ik twee festivalshows gedaan op één dag! Voor mij was dat vrij speciaal, die madness dat we na één show meteen door moesten naar de andere. Alles verliep gelukkig goed. Hulk, mijn vaste dj waar ik altijd  mee samenwerk, begon te draaien en trok zo al wat volk naar binnen. Toen ik begon lokten we uiteindelijk een goede volle zaal!

Ja daar on stage heb je een goed overzicht over de mensen die komen en gaan.

Ik ga niet liegen, mijn grootste vrees is dat mensen wegwandelen tijdens een van mijn shows! (lacht).  Maar dat is nog niet gebeurd, tot nu toe ben ik content.