DVTCH NORRIS: ‘Ik ben de meest patriottische zak die er bestaat’
Jong, Antwerps en trots op zijn vaderland, dat is DVTCH NORRIS. Op 7 augustus kwam hij langs de Lokerse Feesten voor een optreden op All Eyes On Hiphop. Hij vond tijd om met Chase te praten over zijn favoriete artiesten en de bedoeling van hiphop. 'I want to put Belgium on the fucking map, snap je?'
Foto's door SD Photography & Oona Verheyen, tekst door Flore De Pauw
De hiphopscene in Antwerpen bloeit. Waar moet je zijn en wie moet je kennen?
Mijn favoriete Antwerpse rappers? Man, dat zijn er zoveel. Namen die nu in mijn hoofd opkomen zijn Bringhim, K1d (staat vaak met Woodie Smalls op het podium en brengt binnenkort zijn debuutplaat ‘High Hopes’ uit, n.v.d.r.), Woodie Smalls, TheColorGrey en Malik. Als je muziek van die laatste beluistert, ga je niet geloven dat het een Belgische hiphopper is. Die kerel is 15-16 jaar en is volgens mij zowat de Antwerpse Travis Scott. He’s crazy.
Wat zijn je favoriete spots in je hometown?
Ik ben niet de persoon die op zoek gaat naar de hipste spots van ’t stad. Het cafeeke om de hoek bezoek ik wel eens wanneer het even te veel wordt.
‘Wanneer het te veel wordt’, verklaar?
Wanneer het echt te veel wordt met muziek schrijven (lacht). Ik heb de laatste tijd alleen maar thuis gezeten: eten en muziek maken is wat ik doe. Vroeger heb ik veel geskatet maar toen heb ik beslist om mij volledig op muziek te smijten. Oh ja, af en toe hang ik eens met goeie vrienden. Ik heb wel degelijk een sociaal leven. (lacht)
Beste album van dit jaar?
Hmm, 'Lemonade' vond ik goed. Schoolboy Q zijn laatste, ook Kanye’s laatste vond ik super dope.
Je zit dus in team pro-Kanye?
Zeker, zelfs wanneer Donald Trump naakt in zijn bed ligt, vind ik hem nog altijd even leuk. (de videoclip van 'Famous', n.v.d.r.) Ik ben pro, all the way.
Welk album moet iedereen beluisteren volgens jou?
Malibu van Anderson Paak. Sowieso. Ik kan niet exact uitleggen waarom, maar ik voel gewoon een connectie. Die connectie heb ik wanneer ik een album niet zomaar ervaar als muziek, maar als magie. Zelfde verhaal bij Section.80 van Kendrick Lamar. I can relate to it on all levels.
Vertel de Chase lezers over de meest crazy show.
Dat zijn er, weeral (lacht), zoveel. De laatste drie jaren waren een echte rollercoaster. Maar om er een paar uit te pikken: Japan met Coely was gestoord. We waren daar voor het jaarlijkse ‘Belgian Beer Weekend’. Dat is exact wat de naam al aangeeft: een bierfeest waar elk bestaand Belgisch bier te krijgen is. Japan is een bier-land, for real. Tijdens dat bier zuipen kunnen de Japanners genieten van enkele Belgische artiesten. Ik zeg het je, het Japanse publiek is helemaal gestoord. Bij aankomst zag ik een 40-jarige vrouw met haar kleinkinderen en een emo Japanner en dacht ik bij mezelf: ‘O nee, het wordt zo’n show’. Maar het tegendeel werd bewezen vanaf onze eerste track: de Japanners gaan los van begin tot einde.
Wauw, tijd voor een reisje naar Japan. Naast die meest crazy show, welk moment blijft hangen?
Vandaag nog! We waren zojuist op weg naar hier en hoorden ‘Don’t Care’ op Studio Brussel terwijl een uur daarvoor ‘Seeking Closure’ werd afgespeeld. Twee nummers waar ik aan heb meegewerkt op een nationale radiozender. Gewoon geschift.
Niveau 4 op Couleur Café was een antwoord op de terreurdreiging. Heeft hiphop volgens jou een rol bij het verminderen van angst, bij het relativeren?
Ik heb hiphop het liefst wanneer het niet te politiek getint is. Volgens mij is de taak van hiphop om mensen even uit de realiteit te halen, in een soort bubbel van fun. Pas op, ik apprecieer het wanneer rappers hun politieke boodschap overbrengen via muziek maar zelf ben ik daar niet naar op zoek. Ik geloof meer in een rol bij het verminderen van angst. De mannen van Stikstof vertelden mij op Couleur Café dat Brussel echt iets nodig had als ‘Niveau 4’. Na de aanslagen was het aantal events zwaar geslonken en mensen waren bang. En dat is ook hoe het publiek reageerde: alsof ze twee maanden opgesloten zaten en eindelijk buiten mochten.
Voor herhaling vatbaar?
Absoluut. Ik zag het als een x-men-achtige shit. Je wordt uitgekozen, je staat tussen artiesten met duizenden volgers op het hoogste niveau en dat alles verloopt broederlijk. Die unity feel wil ik meenemen naar Antwerpen, want samen staan zoveel we sterker dan alleen.
Wat inspireert jou om muziek te maken?
Ik ben de zoon die zijn ouders niet wil zien werken. Ik wil ze ‘uit hun lijden verlossen’ en ervoor zorgen dat ze kunnen genieten van hun leven. Die gedachte keeps me going. Oh, mijn grootste motivatie is Woodie Smalls. Die kerel doet hetzelfde als mij maar breekt zwaar door in het buitenland. En dat is juist wat mij zo motiveert: mensen die hetzelfde doen, maar net dat tikkeltje beter. Ik heb dan zoiets van ‘ik kan dat ook’. I gotta wake the fuck up. ‘Planet Shrooms’ kwam uit en ik begon direct te schrijven. Het resultaat was een van de beste verses die ik ooit schreef.
Ben je van plan in België te blijven?
Ik ben de meest patriottische zak die er bestaat, I swear to god. Mijn droomhuis bevindt zich dan ook in Ekeren, vijftien minuten van waar ik nu woon. Veel rappers die ik ken koesteren the American Dream en willen zo vlug mogelijk wegtrekken uit België. Ik wil het andersom doen: ik wil succesvol worden in Amerika om België te representen. Put Belgium on the fucking map, snap je? Tijdens ‘Niveau 4’ op Couleur Café hoor je mij zeggen: ‘we are Belgium, this is for you guys’ en ik ben daarmee een van de weinigen die zo’n trots draagt.
All new articles
