JTOTHEC stelt track voor track zijn debuutplaat voor

West-Vlaming Jonas Casier draait al jarenlang mee in het Belgische funk-, soul- en hiphopcircuit. Eerst als tuntablist bij DJ Grazzhoppa's DJ Bigband, maar tegenwoordig ook met zijn eigen band: JTOTHEC (spreek uit als J to the C). Daar fungeert hij als frontman, bijgestaan door drie andere bekende West-Vlaamse artiesten: Peter Lesage (Moiano), Jeffrey 'Jefferson' Bearelle (Ertebrekers) en DJ SNS (Brihang). Samen met een handvol guests maakten ze het debuutalbum 'Somebody Had To Make This Record', dat je vooral moet lezen als: 'het moest er eindelijk eens van komen'. "Veel tracks zijn immers al vele jaren oud en doorstonden al verscheidene varianten, maar nu hebben die eindelijk een finale versie, die je dus op de plaat kan vinden."   

Foto: Wim Holvoet

1. Ladies And Gentlemen

"De typische, energieke sfeer van onze live-optredens mocht niet ontbreken op de plaat. Daar krijg je al een voorsmaakje van in deze opener. Ladies and gentlemen, are you ready??!!! Deze intro moet je goesting doen krijgen in meer. Het laatste akkoord van de track is tevens het eerste akkoord van het volgende nummer. Op de cd hoor je alles als één mix op elkaar, zoals bij de mixtapes van vroeger. Op de vinylplaat is er echter netjes ruimte gelaten tussen de tracks, zodat je makkelijk kan skippen tussen de nummers, zonder dat je moet zoeken waar een nummer start of eindigt. All part of the plan, ladies and gentlemen!"

2. Talking Backwards

"Deze single is al bijna tien jaar oud en bestaat in verschillende versies. In de live-versie splitsten we de track op in drie delen. De hiphopbeat mondde uit in een bossanova-break en barstte dan nog los in een 16/8 groove. Zo kreeg het nummer de Stevie Wonder of Quincy Jones feel van de late jaren 80. Uiteindelijk namen we deze finale studioversie op in de GreenHouse Studio in Beaumont. Jean Vanesse voegde er nog een geweldige productie en een soundreplacement van de drums aan toe, en Peter Lesage en ik hebben de melodie opnieuw ingespeeld met een originele Jupiter 8 synth. Het nummer gaat uiteraard over achterklap en roddelen. Dat is iets waar iedereen zich vroeg of laat wel schuldig aan maakt, maar het is belangrijk om dat gewoon niet te doen. Boontje komt vroeg of laat wel om z'n loontje: It all comes back to you."

3. Cold Wind

"‘Cold Wind’ gaat over de struggle van het leven en het verschil in verwachtingen tussen twee mensen. Het gaat over die koude rilling die je krijgt als je te maken krijgt met wie je graag ziet. De ene keer loopt alles lekker en kun je het uitschreeuwen van plezier, maar het kan ook zodanig fout gaan dat je kan tieren van ergernis. Weltschmerz! "I can't stand it" kun je dus zowel positief als negatief opvatten. Hiervoor hebben we een Hammond B4 gebruikt, met de bijhorende Leslie speakers. De drums heb ik met de MPC ingespeeld, maar die klinken hier net als op een echt drumstel. Live moet ik wat oppassen bij dit nummer. Ik ga helemaal op in het schreeuwen en dat is een beetje schadelijk voor m'n stem; ik krijg dan zelfs even een soort van brainfreeze. Die schreeuw is zo'n danig grote inspanning dat ik af en toe al bijna flauwviel."

4. Git You Sucka

"Deze track gaat over pesten en is een soort van waarschuwing voor de pestkop. Vroeg of laat kom je in een situatie waar je zelf gepest kan worden, of krijg je te maken met wraak. Shimmy Timmy demonstreert zijn agressie en payback in de intro. "I told you this would happen!!!" Ook racisme is deel van het onderwerp. Een paar jaar geleden hoorde ik van een vriendin dat haar dochtertje niet mocht meespelen op school, omdat zij een bruine huidskleur heeft. Dat was meteen de insteek van ‘Git You Sucka’. En neen, er zit geen spelfout in die titel. Ze verwijst naar 'I'm gonna Git You, Sucka!’, de komische film van de Wayans brothers. Dat was op zich een knipoog naar de oude blaxploitation films. Ik wou ook nog even mijn oude scratchkunsten demonstreren in dit nummer, maar op de live-optredens neemt DJ SNS de scratches voor zijn rekening. De tada die je hoort, is mijn zoontje Louis James, die eerder al te horen was op 'ik wil alles, behalve' van Brihang."

5. Burnout Medicine

"Via mijn goede vriend Alex Deforce, een Brusselse kunstschilder, heb ik de Amerikaanse schrijver Malik Ameer Crumpler leren kennen. Ik stuurde hem een paar songs op en vroeg hem of hij voor mij een gedicht kon maken dat de onderwerpen van het album samenvat. Ik moest hem een paar kernwoorden sturen en daarmee zou hij dan aan de slag gaan. Ik was heel enthousiast toen ik het eindresultaat doorgemaild kreeg, want dat vatte perfect samen wat ik zelf in m'n hoofd had. Malik heeft ook een zalige stem, dus vroeg ik hem om zijn gedicht ook nog eens op te nemen. Zijn tekst had oorspronkelijk geen titel, dus heb ik het zelf ‘Burnout Medicine’ gedoopt, wat evengoed de titel van het album had kunnen zijn. Een medicijn voor burnouts: dat is wat muziek voor ons kan doen, net zoals geloof de mensen sterkt. We weten allemaal dat niet alles altijd van een leien dakje loopt, maar dat mag ons er niet van weerhouden om het leven te leiden dat we zelf willen."

6. Love Can Do That

"Dit is eigenlijk geen vrolijk nummer, maar de boodschap is dat wel. Ik heb deze track geschreven toen ik zelf heel diep zat. Een kwetsbare topic, maar muziek is altijd al de redding geweest voor mij. Net toen ik dacht dat ik zo verdrietig was dat ik zelfs geen muziek meer kon maken, nam ik plaats achter de Rhodes piano en had ik deze melodie te pakken. Het refrein zat meteen in mijn hoofd: love can do that, liefde overwint alles. Wat er ook gebeurt, alles komt uiteindelijk wel goed. Dat is zowat mijn levensmotto. Zelfs al zie je ze niet omdat ze achter de wolken zit, toch weet je dat de zon er altijd is. Soms moeten we even een stapje terugnemen om het overzicht te kunnen bewaren, anders zien we alleen maar de negatieve dingen in het leven en die helpen je niet vooruit. Deze track is opgenomen met vier trombonisten van Brussels Philharmonic Orchestra, waar ik eerder in een project van On-Point Records vs B.P.O. mee samenwerkte. Electronic teams up with classical music!"

7. Not Black Nor White

“We weten allemaal wat er bedoeld wordt met ‘zwarte muziek’, maar eigenlijk is het racistisch om een huidskleur op muziek te plakken. Als je blind bent, en je dus alleen muziek kunt horen, heeft huidskleur geen enkele betekenis. In de demoversie waren alle instrumenten – behalve de drums – ingespeeld met toetsen, maar voor het uiteindelijke resultaat wou ik liever échte blazers. Zo kwam ik bij Daniel Dzidzonu terecht, een getalenteerde trompettist uit Brussel. Toen we afspraken om het stuk in de studio op te nemen, had hij zijn buddy Maxime Plateau meegebracht, een saxofonist uit Parijs. Die Fela Kuti-achtige, afrobeat-stijl van blazen was oorspronkelijk niet mijn opzet, maar die gasten hebben mij aangenaam verrast met hun interpretatie!”

8. Stop The Time

“Jawel, een slow! Dit is overigens het enige verzonnen verhaal op het album. Het is een cheesy tekst over een verlegen jongen die verliefd wordt op een dienster in café St.-Georges in Roeselare. Hij heeft het lef niet om met haar te praten, maar wat zou er gebeuren als hij dat toch deed? Waarover zouden ze het dan hebben? Peter transformeerde mijn eenvoudige, drievingerige akkoorden van de demoversie tot volwaardige gospelakkoorden. Daarna hebben we dit ingespeeld met een echte Hammond en zo bekwamen we de sound die ik wou. Ik heb trouwens ook een vijftal versies opgenomen tot ik de juiste zangstijl voor deze song vond en de MPC-drums zijn nog vervangen door die van topdrummer Karel Debacker. Dit was meteen het favoriete nummer van mijn vader, en terecht!”

9. Have You Lost Your Mind?

“De titel geeft het al een beetje weg; dit is niet bepaald easy listening. Deze track gaat over het lef hebben om te doen wat je wil doen, ongeacht wat anderen daarover denken. Wakker liggen van de mening van anderen is volkomen menselijk, maar is eigenlijk tijdverlies. Dit is een beschrijving van wat er met je gedachten gebeurt als je je laat gek maken door anderen. Just do it, try it, go nuts! "I didn't lose my mind, YOU lost your mind. I've kept my mind all this time, right here." Geen compromissen, dus ook geen nood aan verantwoording of schaamte. Dit is de stem van totale vrijheid. Love it or leave it.”

10. You Gotta Believe In You

"Dit schreef ik speciaal voor een vriend van mij die altijd klaar staat met goeie raad voor anderen, maar met zichzelf in de knoei zit. De hele wereld heeft betere kansen gekregen dan hij, het is allemaal niet eerlijk, hij heeft een aantal zaken in zijn leven verknald en daar zit hij dan. Op de gitaar hoor je Raffaello Visconti en je hoort heel wat verschillende stemmen in de peptalk. Die backings zijn afkomstig van Shimmy Timmy, Aminah, Jeffrey Jefferson, Peter Lesage en de Tigers, een groepje vrienden die eens op een zondag bij ons thuis op de koffie kwamen. Alle keys, bassen, drums en percussie heb ik zelf ingespeeld. Vooral van die baslijn ben ik heel content. Leuk detail nog: de cowbell die je meent te horen halverwege het nummer is eigenlijk een drumstick die tegen een nachtlampje slaat. Haha, zo'n dingen vind ik leuk!"

11. Something To Build On

“Als je iets wil veranderen in de wereld, dan moet je zelf actie nemen en de dingen niet op zijn beloop laten. Wanneer alles slecht gaat, kun je gewoon van nul opnieuw beginnen, stap voor stap. Something to build on. Ik improviseerde de tekst in de studio, dat maakt het des te echter. Mijn stem sloeg een paar keer over door de emotie en de tranen rolden letterlijk over mijn wangen toen ik het nummer inzong, omdat sommige recente gebeurtenissen me diep raakten. A lot of mothers losing their babies in the hospitals. Het is eigenlijk meer een preek dan een song en het idee is dan ook om deze track ooit live te brengen met een gospelkoor. In afwachting daarvan kwamen Peter en Jeffrey alvast to the rescue voor de backing vocals.”

12. Notice

“Dit is een van de eerste tracks die ik ooit maakte en het is nog altijd mijn persoonlijke favoriet. Ook hiervan heb ik een hele hoop versies gemaakt tot ik het finale resultaat bekwam zoals het nu op de plaat staat. Het gaat over aandacht geven en krijgen. Tijd maken voor elkaar in een relatie, maar elkaar ook de ruimte te geven om te ademen. Peter maakte het geheel af met een echte vleugelpiano. Hij had daar zoveel plezier mee dat ik het laatste stuk pianospel er per se in wilde houden. De vleugel stond open en je hoort hem de snaren aanraken op het einde. Je hoort het plezier van het spelen en het is ook gewoon een goeie outro!”