TheColorGrey over ‘Rebelation’: “Ik wil niet gelabeld worden als één bepaald soort artiest”

In TheColorGrey’s nieuwe album 'Rebelation' krijgen we voeling met zijn verleden, zijn band met Congo, zijn visie op de Belgische muziekindustrie en zijn dromen als artiest. Vanavond wordt de release van het debuutalbum met een knal ingezet in de Trix te Antwerpen. Wij zaten alvast met Will samen en stelden hem enkele prangende vragen over 'Rebelation' en hoe hij steevast zijn eigen weg zoekt.

Foto’s door Lowie Clapéron, tekst door Chess Teugels

In de eerste plaats, proficiat met je debuutalbum! Waarom koos je ervoor om enkele nummers van 'Rebelation' reeds op voorhand mondjesmaat vrij te geven?
Dank je! Wel, ik heb er bewust voor gekozen om reeds enkele tracks op het publiek los te laten die verschillen qua sound. Het was bedoeld om de fans warm te maken en denk ook dat dat gelukt is. Ik heb al heel veel positieve reacties gehad.

Op je album staan nummers die zowel wat betreft lyrics als sound nogal durven verschillen. Vertelt hun opeenvolging een verhaal doorheen het album?
Er is niet echt een duidelijke rode draad in het album. Maar er zijn een aantal onderwerpen die steeds opnieuw aan bod komen. Mijn band met Congo, waar mijn moeder vandaan komt, is daar één van. Ook mijn verleden, mijn dromen en de Belgische muziekindustrie komen aan bod. Dat zijn allemaal onderwerpen waar ‘Rebelation’ rond draait.
 

Op je album beweeg je je doorheen verschillende genres. Vind je het als artiest belangrijk om niet aan één genre vast te hangen?
Ik vind dat persoonlijk heel erg belangrijk, omdat ik niet gelabeld wil worden als één bepaald soort artiest. Ik heb er bewust voor gekozen om verschillende soorten producties op het album te hebben. Er is een track die dicht aanleunt bij gospel zelfs, maar er is ook soul, jazz-hop, trap en hardcore rap. De eerste track van mijn album heet 'Don’t Wonder' en is denk ik een nummer dat echt iedereen kan aanspreken. Mensen die houden van rock, pop, jazz of van eender welk muziekgenre, zouden van dat nummer kunnen houden. De perfecte openingstrack dus!
 

'Don’t Wonder' is wel een erg melancholisch nummer om het album mee te openen hé. In welke mate is muziek voor jou een manier om over je leven te reflecteren?
Op dit moment zijn al mijn songs zowat een reflectie op mijn leven en mijn omgeving. In de toekomst wil ik wel uitbreiden naar andere onderwerpen. Ik ga niet heel mijn leven over mijzelf blijven rappen, zo interessant ben ik nu ook weer niet (lacht). Maar de fase waarin ik me nu bevind, draait wel om zelfreflectie.
 

Vrees je soms niet dat je een beetje teveel van jezelf blootgeeft in jouw muziek?
Goh, nee, eigenlijk niet. Ik sta daar niet echt bij stil. Zoals ik ooit al in een oude track zei  “It’s always whatever comes to mind, until I put the pen down.” Alles wat ik schrijf gebeurt in de flow van het moment.
 

In het nummer “On Lock” doe je enkele harde uitspraken over de hiphopscene, alsook de manier waarop je je carrière uitbouwt en niet meedoet met hypes. Voel je je dan echt een vreemde eend in de bijt in de Belgische scene?
Ja, soms wel eigenlijk (lacht). Maar misschien is dat gewoon iets persoonlijk. Ik dacht ook dat eens ik bij een label getekend zou zijn, dat het gemakkelijker ging worden om airtime en streams geregeld te krijgen. Maar mijn visie daarop is volledig veranderd nu ik effectief bij een label zit (Warner Music Benelux nvdr). De muziekindustrie zit mij soms echt hoog. You gotta play the game, maar ik doe vooral gewoon mijn eigen ding. Ik zoek mijn eigen weg, los van hoe anderen het zouden willen.
 

Al die gevoelens steek je dan in jouw muziek en buig je om naar empowerende tracks?
Exactly.
 

Heeft het je ook al enkele voordelen opgeleverd om bij Warner Music Benelux te zitten?
Sowieso. Vooral financieel dan, bijvoorbeeld als het aankomt op het maken van videoclips. Maar ze stappen ook voor mij naar de radio, en ze voorzien zaken zoals het persen van de cd's. Ik heb trouwens nog steeds volledige artistieke vrijheid als het aankomt op mijn muziek, dat is wel geweldig. 

Op 'Rebelation' staat ook het nummer 'Fixed' met Darell Cole. Jullie worden niet voor niets twee voortrekkers van de Antwerpse hiphopscene genoemd. Hoe is dat tot stand gekomen?
Oh, ik ken Darell al heel lang. We hangen vaak samen in de studio, maar niet echt met de bedoeling om samen een track te maken. Terwijl ik aan het werken was aan dat nummer, is hij gewoon ineens zijn verse beginnen schrijven. Ik liet hem zijn gang gaan. Hij nam zijn verse op en ik vond dat wel cool. Dat is zo heel organisch gegroeid.

Zowel jij als Darell vertellen echt een verhaal met jullie muziek. Wie zijn jouw inspiraties op dat vlak?
Ik ben iemand die zelf naar conscious hiphop luistert (sub-genre van hiphop dat focust op bewustzijn creëren en kennis delen n.v.d.r.). Als het aankomt op rap dan luister ik naar artiesten die echt een boodschap brengen, zoals J. Cole, Kendrick Lamar en Oddisee. Als je daar echt naar luistert, begin je dat automatisch ook zelf te doen in je muziek.

In ons laatste interview zei je dat je graag met Oddisee wou samenwerken en eerder dit jaar verscheen de track 'Someday' samen met hem. Hoe is je dat gelukt?
Dat is eigenlijk een grappig verhaal. Ik was zijn voorprogramma in de VK twee jaar geleden. Hij stond ineens naast me in de gang en ik was zwaar als een fan bezig. Hij herkende mij, want ik was de jongen die toendertijd op al zijn foto’s op Instagram reageerde. Na het optreden hadden we een echte connectie tijdens ons gesprek. Nadien wisselden we contactgegevens uit en begon hij me te volgen op Instagram. Wanneer ik vorig jaar een track op soundcloud dropte, reageerde hij meteen dat hij die echt knap vond en snel wou samenwerken. Toen was ik al wat aan 'Rebelation' aan het werken en pikte ik er de juiste track uit die ik graag met hem wou doen. En hij heeft zich aan zijn belofte gehouden. Dat is dan 'Someday' geworden.

Om nog even terug te komen op de eerste track van je album, 'Don’t Wonder', daarin zeg je: “We’re all just trying to find something in life to be blinded by”. Wat verblindt jou?
Er zijn heel veel problemen in deze wereld, dat weet iedereen. Maar uiteindelijk is iedereen gefixeerd op iets. Het kan liefde zijn dat iemand blind maakt, als je zo verliefd bent op een persoon dat je al de rest vergeet. Bij mij is dat mijn droom om muziek te maken. Ik denk dat dat hetgene is waar door ik verblind ben. Maar het is een zin die op verschillende manieren geïnterpreteerd kan worden. Dat laat ik graag aan de luisteraar over.

Als je niet kan wachten tot de releaseshow in Trix vanavond, kan je hier alvast het album op Spotify beluisteren!