Vince Staples: ‘I like things that kill you.’

Op 9 juli kwam de 23-jarige Vince Staples langs op Les Ardentes. Hoewel zijn debuutalbum ‘Summertime 06’ warmpjes werd ontvangen, bleef het grote volk afwezig. Vreemd, want zowel Pitchfork als The Guardian plaatsten zijn plaat bij de 50 beste albums van 2015 naast artiesten als Grimes, Jamie xx en Kendrick Lamar. Na een show vol rappen over moord, ongelijkheid en gang bangin vind ik hem terug in zijn kleedkamer. Hij is bezig met het inkleuren van een tekening op zijn tablet. Waarom hij geen echt kleurboek gebruikt? Because I can’t colour inside the lines - and I lose my pencils.

Tekst door Flore De Pauw, foto's door Morning Frost, tekening door gangsterdoodles.
 

Je doneert geld aan het YMCA program youth institute, een programma dat 20 kinderen helpt bij het leren van filmmaken, grafisch ontwerp, muziekproductie, 3D-printen en productontwerp. Waarom die vakken? Ben je er zelf mee bezig?

Met die dingen ben ik niet per se bezig. Ik ben er gewoon van overtuigd dat kunst een gepaste uitlaatklep voor de kids kan zijn. Zich creatief uiten is vaak wat ze willen doen, maar niet in slagen. Voor veel kinderen is het pass or fail: ‘Als ik geen superster kan worden, dan ook niets anders.’ Toen ik jong was, had ik geen ambitie om rapper te worden. Tegenwoordig zijn er veel kids die zo’n droom koesteren. Het zit namelijk zo: het is niet gemakkelijk om de famous guy te zijn. Ik wil hen de kans bieden om te leren wat daar allemaal bij komt kijken zodat ze hun dromen minder snel opgeven. You see, ik ontmoet kinderen die er nogal triest uitzien en dat wil ik elimineren.

Je debuut-album ‘Summertime 06’ bestaat uit twee delen. Welk verhaal wil je vertellen?

Alle 20 nummer bestonden al op voorhand. In eerste instantie bestond het album uit de eerste tien nummers. De overige nummers waren onafgewerkt en ik was niet van plan er veel mee te doen. Maar ik realiseerde me dat elk nummer een verhaal vertelt. Dus ging ik dieper graven, op zoek naar die verhalen. Uiteindelijk kwamen twintig nummers in het album terecht. You never know which one is gonna touch people.

Is dat het belangrijkste voor jou, mensen raken?

I mean, het is niet omdat een nummer populair is, dat het daarom iedereens favoriet is. Ik wil de mogelijkheid creëren zoveel mogelijk kids te raken met mijn muziek. Diep heb ik niet nagedacht over het toevoegen van tien extra nummers.

Op festivals zie je overwegend veel blanke mensen. Hoe komt dat volgens jou?

I don’t mind white people listening to my music. Iemand die enkel muziek maakt voor blanke of zwarte mensen, stopt beter met muziek maken. Ik ben dan ook blij dat mijn publiek niet bestaat uit een homogene groep mensen met eenzelfde huidskleur. It shows we’re al kind of the same, you know what I mean?

Maar waarom valt het zo op? In België bestaat de meerderheid op zowat elk groot festival uit blanken.

Because life is life. Er zijn verschillende soorten mensen met verschillende nationaliteiten maar uiteindelijk heeft het fenomeen ‘klasse’ de bovenhand. Vier elementen zijn overal aanwezig, onafhankelijk van huidskleur of plaats: criminaliteit, onderdrukking, rijke mensen en arme mensen. Iedereen kent dus ongeveer dezelfde struggles die ons kunnen verbinden met elkaar. Er zijn overal mensen die hun bestaan in vraag stellen en muziek kan een manier zijn om hen daardoor te sleuren.

(Ondertussen overweegt Vince Staples twee soorten bruin voor het inkleuren van een dak. Hij gaat voor de lichte tint.)

Geloof je in het lot?

Ja, ik geloof zeker in het lot. I would never have done this shit if it wasn’t for a couple of people. It was definitely not my idea.

​

In 'Lift Me Up' zeg je: ‘'I never vote for presidents, the presidents that change the hood is dead and green.’ Geloof je dat er ooit een president zal zijn die daartoe wel in staat is? 

We kunnen niet meteen geholpen worden. In mijn buurt (North Side Long Beach) voltrekt het volgende scenario zich: de regering voert belastingen in, maar die worden niet betaald want velen hebben geen jobs. De regering zorgt voor gezondheidszorg? In sommige wijken zijn geen ziekenhuizen dus het maakt geen verschil.

Wat kan er volgens jou dan wel gebeuren?

Om echt een impact te kunnen hebben is er way more dan acht jaar nodig. (Een ambtstermijn in Amerika duurt vier jaar. Een president kan maximum een keer herkozen worden, nvdr.). Een verandering zal ook niet komen van een enkele persoon. Er is een combinatie van mensen nodig.

Onlangs werden opnieuw enkele zwarten het slachtoffer van politiegeweld. Wat kunnen blanken doen om het racisme te stoppen?

Racisme is een van de vele onderdelen van het probleem. Elke dag wordt iemand geboren die wil moorden of racistische gedachten heeft. Just evil people because evil is a part of this world. Racisme uitsluiten is daarom onmogelijk. Het probleem is dat die mensen het mandaat van politieagent krijgen. Om een voorbeeld te geven: ik kan geen militair worden in België omdat ik simpelweg geen Belgisch burger ben. In diezelfde lijn zou het logisch zijn dat politieagenten die aan het werk zijn in een bepaalde wijk ook voeling hebben met die plaats. Niet om te zeggen dat je per se geboren moet zijn op dezelfde plaats waar je later als politieagent aan de slag gaat, maar er moet een soort wederzijdse herkenning zijn tussen politie en bevolking. Het is moeilijker om een gelijke kwaad te doen dan een vreemde. De stap die volgens mij de meeste impact zal hebben, is een hervorming van de politiestructuur.

Is het dan zo gemakkelijk om politieagent te worden in Amerika?

Het is gemakkelijker om politieagent te worden dan dokter. Véél gemakkelijker. Hoewel er een verschil is van staat tot staat, is het mogelijk om na het afstuderen van high school op korte tijd politieagent te worden. Doorgaans duurt zo’n police academy minder dan een jaar, for a fact. Die amper geschoolde agenten zijn verantwoordelijk voor de levens van burgers. Zo kom je tot de situatie die we nu hebben.

Moet hiphop altijd politiek geëngageerd zijn? 

Nee. I think nothing has to be anything.

Dus het stoort je niet wanneer Young Thug in een interview ‘nee’ antwoordt op de vraag of hiphoppers zich moeten uitspreken over sociale problemen?

Nee. Ik denk niet dat mijn muziek politiek is. Ik weet niet wat mijn boodschap is, i’m still tryna figure it out. I’m tryna figure my life out, who I am and where I fit and everything. Ik maak muziek, zoveel is zeker. Muzikanten zijn volgens mij de meest zelfbewuste mensen op aarde en ik ben ervan overtuigd dat velen niet weten wat hun bedoeling nu juist is. Ik ook niet and I’m fine with it.
 

Even iets helemaal anders, wat is je meest favoriete plaats op deze aarde?

Thuis. Omdat ik weet waar ik kan parkeren, waar ik kan eten en like other stuff. Ik hou van andere plaatsen maar thuis wint. And I like wingstop.

Wingstop?

Google it. You’ll find some crazy shit on that menu.

Het is een restaurant. Ik ben mee.

Het is niet echt een restaurant. It’s like a fastfooddevil. But I like things that kill you.

Wat valt nog onder die categorie?

Ik hou van hamburgers. Ik hou van auto’s die te snel gaan. Ik hou van guns. Mijn fascinatie voor wapens kan ik moeilijk loslaten. Those are bad but you gotta love ‘em. Wapens zijn een deel van de Amerikaanse cultuur. Om het wapen-probleem volledig op te lossen, moet men ze gewoon verbieden. But you can’t ban guns in America. Legaal is het mogelijk maar in het illegale circuit blijven ze aanwezig. Ik bedoel, we grenzen aan Mexico dus verdwijnen zullen ze niet. Maar ik denk dat het voor de super crazies moeilijker is om illegaal aan een wapen te geraken. De illegale markt is enorm paranoïde en wie er gestoord uitziet krijgt geen wapen. Nu kan iedereen binnen een week een wapen in zijn handen krijgen. Ook de super crazies. We have a gun problem in the united states. And we have a fear problem. We have a lot of problems.

Bedankt voor je tijd, Vince.